30 juni zijn we na een fantastisch ontbijt uit Girona en hebben zo gauw mogelijk de groene fietsroute opgezocht. Daar moet je je in Spanje niet teveel van voorstellen: een onverhard zandpad met hier en daar een vage groene vlek op de grond met een fietssymbool erop, op een restje asfalt. Bij een wegwijzer die de route naar de kust in Sant Feliu zou brengen, waar we niet heen wilden, hebben we een tijdje in rap Spaans bij 38 graden overlegd met een net als wij hevig zwetende jongeman.
Liever gezegd hij in rap Spaans, wij in gebaren en in onze oren Spaans klinkende keelgeluiden. Afin hij heeft ons, naar bleek, een prachtige route gewezen door het heuvelachtige Spaanse achterland: veel graan, bossen, maar alles droog en bruin.
In Caldes de Malavella de trein genomen naar Barcelona. Onderweg gevraagd wat het centrale station was. Dat bleek de Passeig de Gracia te zijn. Voor ons, zwaarbepakte fietsers, een ramp.
Het is tevens een ondergronds metrostation en we moesten 4 trappen omhoog! Toen we zwetend bovenstonden, kwam het probleem, dat we met het beperkte kaartje van Benjamins beschrijving hadden: Waar zijn we, wat is Oost, Noord, Zuid en West. De 4 Spanjaarden die we raadpleegden, hadden allen een ander idee over waar we ons op de kaart bevonden, laat staan de richting, waar we heen moesten voor informatie. Onze redding kwam van een jong Amerikaans stel met een Mac Donalds reclame kaart.

Bij de informatie 45 minuten bezig geweest met de vraag, hoe we met onze fietsen bij een camping moesten komen en hoe op het vliegveld. Ze kwamen niet verder, dan dat we de buschauffeur konden vragen of we de fietsen mee mochten nemen.
Ze denken hier helemaal niet in fietsvervoer, laat staan in fietsen met 5 grote tassen. Na zelf maar een plan ontwikkeld te hebben, hebben we op het gras op onze eigen meegebrachte stoeltjes ( Kees O.) gepicknickt. Na nog op de Ramblas rondgefietst te hebben, hebben we ons door het verkeer geworsteld naar een ander treinstation. Dit station (Estacio Stans) had liften en moesten we gebruiken om via een omweg, alle snelwegen omzeilend, de camping te bereiken.

We gaan nu nog genieten van 3 dagen Barcelona. We stoppen dan ook met het weblog.
Ik sluit hierna nog af met een korte evaluatie.
Ik wil iedereen die gereageerd heeft en de verhalen gevolgd heeft, bedanken voor de belangstelling.

NB
Vanmorgen constateerden Jacqueline en ik, dat het vliegveld wel rechtstreeks met de fiets vanaf de camping bereikbaar is. Voor de fietsers: De vluchtstrook van de C31 is breed genoeg en je mag erover rijden richting Barcelona. Bij vliegveld afslag T1 vracht de C31 verlaten en binnendoor over een prachtig nieuw fietspad doorrijden naar de reizigers terminal T2. De campings, het dichtst onder Barcelona, bereik je door vanaf Estacio Stans de regionale trein naar Vilanova te nemen. Uitstappen bij Castadelfells, naar het strand fietsen en dan de C31 richting Barcelona nemen. Je vindt na 7 km twee campings, La Belena Allegre of Las Tres Estellas. Vandaar is het eenvoudig om een bezoek aan de stad te maken met een bus.

Groetjes en tot ziens
J&J